monumenta.ch > Ambrosius > 2 > 6 > bnf7296.38 > sectio 63 > sectio 20 > sectio 75 > 4 > sectio 17 > 112 > 26 > sectio 55 > sectio 94 > cpl894.154 > sectio 12 > A > sectio 2 > 18 > CAPUT X. > 44 > 13 > sectio 141 > sectio 14 > 4 > sectio 42 > cpl894.149 > sectio 106 > sectio > sectio 129 > 217 > sectio 12 > 3 > 19 > bnf16236.211 > sectio 66 > sectio 22 > 4 > sectio 51 > 10 > sectio 129 > 23 > sectio 1 > sectio 8 > uwbM.p.th.f.13.60 > 41 > sectio 106 > sectio 1 > sectio 161 > 11 > 32 > 14 > 11 > sectio 71 > sectio 67 > sectio 43 > 24 > bnf16236.196 > . . . > sectio 170 > sectio > sectio 39 > 2 > 16 > cpl894.195 > 62 > sectio 82 > 11 > sectio 33 > CAPUT XXXIII. > sectio 8 > CAPUT XXXVIII. De mendacio. > 2 > 12 > sectio 25 > sectio 67 > csg7.40 > sectio > CAPUT XXIII. > 7 > sectio 26 > sectio 16 > bnfGrec107.599 > 20 > 6 > bnf16236.43 > sectio 11 > sectio 104 > sectio 172 > 17 > 4 > 38 > CAPUT XLVI. > 10 > 1 > cpl894.212 > D 78 > 7 > 99 > 5
Ambrosius, Epistolarum classis I, 26, 4. <<<     >>> 6.

5.

1 Qui tale habebat iudicium, videamus quid ipse iuxta gazophylacium positus conferebat; non enim otiose viduam praetulit duo aera mittentem.
2 Pretiosa ista paupertas est fidei opulenta mysterio.
3 Ista sunt duo aera quae Samaritanus ille Evangelicus ad eius curanda vulnera, qui incidit in latrones, stabulario dereliquit (Luc. X, 35).
4 Ergo et ista specie vidua, in typo Ecclesiae, hoc gazophylacio sacro conferendum putavit, quo pauperum sanarentur vulnera, peregrinorum ieiunia sedarentur.